Reactie op reacties

en nu de beloofde reactie op reacties

@ iedereen: bedankt voor de goede wensen voor m‘n verjaardag, incl. het liedje van Bets en het “bellen“ van Basco. Ik probeerde de verjaardag te ontlopen, maar het werd toch nog een heus feestje.

@ iedereen over de zwemlessen van Floortje: ze vond het eng om de vaste grond onder haar voetjes te verliezen, daarom heb ik haar maar een eindje gedragen. Tijdens het terugzwemmen werd “en passant″ wel even de stok opgepikt. Op het filmpje is ook wel goed te zien dat ze een echte hero is geworden

en nu in willekeurige volgorde:

@ Dagmar: dank voor de vele verhalen, er waren 3 hondjes in de groep, op de groepsfoto staan ze alledrie. Nog heel veel sterkte met de tandjes.

@ Hilde: Ja, die Tigli camping zag er inderdaad niet zo gezellig uit. De dames langs de weg hebben we gezien, ook niet zo‘n aanrader

Het “leesvoer″ was niet bestemd om onder werktijd te lezen! Voei!

@ Mia en Rob: Doen, die rondrit met caravan op Corsica, maar wel een reislog maken hè.

Ja, die Marijke is een echte feestneus en ze kan echt goed autorijden.

We waren bijna 4 weken weg, nog nooit zo lang weggeweest, maar stiekum naar huis verlangen, nee toch niet.

@ Gets: ik zeg altijd, „wil je een wegpiraat ontmoeten, dan moet een Fransman een stuur in de handen geven″. De Corsicanen doen er nog een schepje bovenop. Daarentegen zijn we in de italiaanse verkeerssoep geen enkele wegmisbruiker tegen gekomen.

Van Les Calanche met z‘n prachtige rode rotsen en spannende weggetjes hebben we genoten, de kleur van de rotsen komt door het tijdstip van de dag op de foto‘s jammer genoeg niet zo tot uiting.

@ Harry: als ik het goed begrijp, heb jij die Fransen daar leren vliegen in die Mirages. Nou bedankt hoor!

@ Harry en Gemma: als jullie terug gaan naar Corsica: Reislog schrijven hoor!!!!

@ Bets: dat geldt dus ook voor jullie!!

@ Gemma, helaas, we hebben het niet plakkende zand niet gevonden.

@ Tessa: die Michelin reisatlas van 2006 deed het prima hoor. In 6 jaar is er daar denk ik niet zoveel veranderd, misschien hier en daar een rotondetje erbij. De reisgids “Asterix en Obelix op Corsica″ zullen we van de week mee brengen.

@ Maarten: Corsica is inderdaad een motorparadijs, even afgezien van de verschrikkelijk slechte weg rond Cap Corse. Er waren erg veel motorrijders uit veel verschillende landen.

@ Gertie: dat met die “Schriftsteller″ is ziemlich übertrieben hoor.

@ Helene: leuk hè, dat Jopie en Henk uit Ruurlo er ook bij waren, inderdaad kleine wereld.

@ Mirjam B.: het leuke van die spoorwegovergangen waren de waarschuwingsborden, alsof er iedere 5 minuten een trein langs zou komen in plaats van 2 keer per dag. Nog leuker was het compleet ontbreken van allerlei gebod- en verbodsborden in de omgeving. Dat zie je elders wel eens anders.

@ Mirjam (van Her): Je hebt gelijk: Marijke kan heel leuk schrijven

@ Yvonne (van Anton): Het maakt Floortje niet uit hoor of ze nu in die moddersloot in Schoonebeek banjert of in de kristalheldere middellandse zee rondom Corsica.

Floortje trok inderdaad veel bekijks, bij de dames, dat vond ik dan wel weer leuk, maar ook bij de mannen. Regelmatig hoorden we: „beau chien m‘sieur“

@ Gert: luifeltje stond er inderdaad puik bij en ook de tafel stond exact waterpas. Die houtjes voor onder de potkrick moest ik even bij de buren “lenen″.

Klopt: we hebben bijna 4500 km afgelegd. Verbruik met Wohnwagen onder de 10 l/100 km (wel met merkdiesel)

@ Ria: Natuurlijk hebben we de verkiezingen op de voet gevolgd, het eerste dat op iedere camping opgesteld werd, was vanzelfsprekend de satellietschotel

We hebben het allemaal meegekregen, dat van dat linksom, rechtsom, de partij voor de dieren enz. Wij als kiezers zijn behoorlijk tevreden (voorlopig althans). Ook leuk vonden we de benoeming van dat meisje van de VVD tot kamervoorzitster. Enne..... dat eerste foutje van haar vergeven we d‘r natuurlijk graag, 't smoeltje!

De laatste dag op Corsica, terug in Italie en de terugreis

De foto‘s stonden al op het blog, alleen het verhaaltje erbij ontbrak nog.

Op onze laatste Corsicadag zijn we samen de bergen in gereden. De schitterende route voerde langs een stuwmeer waarvan het meeste water al in elektriciteit was omgezet. Onze Floor haalde er 4 zwarte voetjes.

We kwamen uit in het bergdorpje Ghisoni, waar we wederom aan een uitnodigend drukpunt niet voorbij kwamen. We genoten van de heerlijke lunch op de stoep (vast onderdeel van een drukpunt), maar vooral ook van de gezellige bediening van de gehele restaurantfamilie.

Op de terugweg had ik, zittend aan de afgrondzijde, volledig vertrouwen in Marijke, die de Outi feilloos langs de rotsen stuurde. De rosétjes hielpen hierbij natuurlijk wel (voor het vertrouwen, niet voor het rijden!)

Waren we al verrast door vrijlopende koeien en geiten, tijdens deze rit kwamen daar nog varkens bij. (nee Barbara, Obelix hebben we niet gezien)

Voor de inscheping werden we dit keer perfect op de parkeerplaatsen opgesteld, zoals het hoort soort bij soort. Hier waren duidelijk de Fransen aan het werk. Op de boot probeerde de italiaanse bemanning door veel gebaar en geschreeuw met succes nog wat chaos te stichten, met als gevolg kapotte bumpers en beschadige caravankonten. Alleen als je je niet laat opjutten houd je de boel heel (wij dus ook, dit keer)

Terug op de inmiddels leeggelopen Camping Italia in Viareggio werden we heel lief opgewacht door het campingpersoneel en genoten we nog van een afscheidsdiner, waar de hondjes gewoon bij mochten zijn. De 2 honden-niet-liefhebbers zaten op ruime afstand, hadden dus geen „last“ van onze 4voeters.

De 3-etappen terugreis verliep weinig spectaculair. Tot onze verbazing zijn de Gotthardtunnels tolvrij, terwijl het passeren van de Mont Blanc tunnel 51 Euro‘s kostte.

We stopten in Horw bij Luzern op een mooie saaie camping. Vrijdag slaagden we erin om Lahnstein bij Koblenz te bereiken, ondanks de vele Baustellen met bijbehorende files op de wederom zeer bekende A5. We hadden gehoopt dat dit veel-jaren project eindelijk klaar zou zijn. Was dus niet zo.

De zeer grote camping in Lahnstein was bijna volbezet met o.a. veel Nederlanders, dus waren we zaterdagmorgen al weer vroeg op pad Richtung Hause.

Daar kwamen we tegen 2 uur aan. Onze lieve buren, die erg goed op het huis, de planten en het gazon gepast hadden, hadden een welkomstbloemetje en biertje neergezet.

Zo beëindigden we onze mooie Corsica vakantiereis.

Beste reismee volgers, leuk dat jullie ons gevolgd zijn en heel hartelijk dank voor alle reacties. Het was erg leuk om dit reislog te maken, wij hopen dan ook de we navolgers krijgen en reisverhalen van jullie kunnen vervolgen. Omdat het onderweg niet zo eenvoudig was om op de reacties te reageren, zal ik dit alsnog doen in een aparte bijdrage.

Sorry, het filmpje was op \"privé\" ingesteld, moet nu gaan!!!

Ghisonaccia en het mooie strand

De laatste camping op Corsica: Ghisonaccia

Na een schitterende reis midden over Corsica zijn we op de laatste camping aangekomen.

Op de mooie camping in Ghisonaccia worden we bezig gehouden door M&M‘s....... Muggen en Mirages.

De Mirages starten ’s morgens tegen 7 uur vanaf het iets zuidelijker gelegen vliegveld. Kennelijk zijn de toestellen zo zwaar dat ze zonder naverbranders niet van de grond komen. Een wekker is hier dus een overbodig accessoire. Tegen de avond zijn de missies voltooid en wordt het rustig, even afgezien van de disco die tussen 21.00 en 24.00 nog wat oerwoud geluiden over de camping uitstrooit.

Met de muggen gaat het anders. Deze zijn rond om de klok volledig geruisloos aktief. Onze gehele groep loopt te schelden, te meppen en te krabben. Om het netjes uit te drukken hebben we dus behoorlijk veel last van mutkirages en mutkuggen.

Op de camping vonden we een mooi plekje voor het maken van een groepsfoto, met vlnr Jysk, Tess en Floortje.

Een dikke plus krijgt de camping voor de ligging direct aan zee, erg leuk voor de inmiddels gediplomeerde zwemster Floor, zoals op de onderstaande plaatjes te zien is.

gooi nou weg die stok

hondjes en baasjes

ja ik ben nat!

Naar Sagone, les Calanche

Donderdag begaven we ons van Porto Vecchio naar Sagone, een bijzonder mooie rit door de bergen met steeds weer prachtige uitzichten over de zee. We zijn heelhuids in Sagone aangekomen, ondanks pogingen van een drietal kamikaze Corsicanen om frontale botsingen uit te lokken. Zo‘n buitenlands nummerbord betekent hier kennelijk „je moet er voorbij, kan niet schelen hoe“. Een caravaantje van drie caravans werkt natuurlijk helemaal als een rode lap op een stier voor ze.

De camping in Sagone is mooi, royaal opgezet, schaduwrijk en is voorzien van een beeldschone receptioniste, die ook nog erg aardig is.

Het mooie zwembad is helaas steenkoud, maar daarvoor in de plaats is het strand dichtbij en de zee heerlijk warm en het water is glashelder.

Een mooie gelegenheid om eindelijk eens zwemoefeningen met Floortje te doen. En ze kan het hoor (met een beetje hulp van het baasje). Kijk maar eens naar de speciale fotoserie zwemlessen Floor.

Zwemles 1

Vandaag maakten we een rondrit over het allermooiste gedeelte van Corsica. Vooral Les Calanche met z‘n rode rosten is betoverend mooi.

Even waanden we ons op het circuit van Monza, een Audi, zo één had ik nog nooit gezien, joeg ons voorbij met in z‘n kielzog een twintigtal Ferrari‘s en enkele Lambo‘s en Porsches. Hoewel de snelheden hoog tot zeer hoog waren, ontstond er door deze jongens geen enkele gevaarlijke situatie. Jammer geen foto‘s van kunnen nemen. Wel van enkele geiten en koeien die ook van de natuur op Corsica genoten.

Geiten en koeien.

In het stadje Evisa bevond zich een echt drukpunt dat aan de normen van Hans voldaan zou hebben. Voor ons reden om er een kleine lunch te genieten met een biertje. Die lunch, met kaas gevulde pannekoekjes, voldeed natuurlijk niet aan zijn normen.

Drukpunt in Evisa.

Morgen gaan we alweer weg van deze prachtige streek. De route gaat via Corte naar Ghisonaccia, opnieuw aan de oostkust.

Van Noordwest naar Zuidoost, Porto Vecchio en Bonifacio.

Na een reisje van zo‘n 200 km kwamen we maandag aan in Porto Vecchio, een havenplaatsje in het zuidoosten van het eiland. De mooie camping met veel natuur, mooi zwembad en terras met gratis Wifi, kent maar één nadeel en dat is dat er geen meter vlak is. Dus stond iedereen te draaien aan cricks en caravansteunen en werden er interessante constructies ontworpen om de boel een beetje waterpas te krijgen. Onderstaande foto geeft daarvan een aardige indruk.

Geen meter vlak

Hoewel de camping groot genoeg was, kwamen we toch met z‘n allen behoorlijk op een kluitje te staan.

Campement

Als er iemand in de groep jarig is, moet dat natuurlijk gevierd worden, zeker als het om reisleider Ger gaat, hieronder in beeld.

De jarige Ger

Het werd een vrolijk feest met een praatje, een hapje, een dansje en een drankje...... Een drankje?????? Ger tracteerde op een aperatief en had daarvoor een gigantische fles Ricard gekocht. Het smaakte, nou ja, zoals het alleen maar in Frankrijk smaken kan.

Ricardtje

Vanzelfsprekend werd er een kadootje aangeboden.

Kadootje

Een dansje kon niet uitblijven

Dansje

waarop nog een dansje volgde

Nog een dansje

en nog ééntje

Er werden nog meer foto‘s genomen, maar deze zijn niet zo geschikt voor het reislog.

Woensdag bezochten we het stadje Bonifacio, in het uiterste zuiden van het eiland. Met een treintje gingen we naar boven en bekeken het schilderachtige stadje van de binnenkant. De foto‘s spreken voor zich.

Treintje in Bonifacio

de burcht van Bonifacio

Krijtrotsen

Sardinië in zicht op 9 km

Palmenterras

Steegje met aan het einde de pizzeria

Leuk om te vermelden is de manier waarop we echt welkom werden geheten op een mooi terrasje. Voor Floortje werd één van de vier stoelen van ons tafeltje weggehaald, zodat zij comfortabel kon liggen, ook werd ondanks de drukte een grote bak water gebracht. Voor deze mensen waren we nog gewoon gasten. Oh, de pizza was uitstekend!

welkom op terras

Vandaag verkassen we naar Sagone, een niet zo makkelijke rit van ongeveer 180 km. Sagone ligt ca. 25 km ten noorden van Ajaccio dat ca. 25 km.

Van het noordoosten naar het noordwesten.

Dat beloofde bezoek aan Bastia beperkte zich tot een bezoek aan de Super-U, het weer was namelijk in korte tijd omgeslagen. Stormwinden, onweer, stortbuien en een wolkenhemel die we nog maar zelden gezien hadden, dus: Bastia, we komen wel een ander keertje terug om cultureel te doen.

Vrijdag pakten we ons boeltje weer op, nu met bestemming Calvi aan de noordwest zijde van het eiland. We vertrokken als laatste, we hadden ons aangemeld als „bezemwagen“. De geplande route van 130 km bestond voor ca. 60 km uit een zeer bochtige weg over een 800 meter hoge col. Min of meer per ongeluk besloten we, onder het mom van „die weg zullen ze wel niet bedoeld hebben“, om nog een stukje verder te rijden. We reden misschien 10 km om, over een bijzonder mooie royale weg en bereikten Calvi ruim een uur eerder dan gepland was. Van de bezemwagenfunctie was niet veel meer over gebleven, verscheidene equipes kwamen namelijk na ons aan. Terecht was de reisleiding hierover een beetje pissed off.

De camping is van hetzelfde type als die in Italië, groot, met veel verhuurhuisjes en bungalows. Dit keer gelegen aan een drukke weg. De camping schijnt 4 sterren te hebben, ik denk ééntje voor stromend water, ééntje voor de aanwezigheid van toiletten, ééntje voor een truttig zwembadje en ééntje voor een veel te duur restaurant. De vijfde ster ontbreekt denk ik omdat er geen pleepapier is. Maar... de zon maakt veel goed, zie ons maar eens zitten.......

Wij op camping Pinède.

Briefing voor het bezoek aan de Citadel van Calvi

Het stadje Calvi is leuk en mooi, maar wel heel erg touristisch. We bezochten en beklommen de Citadel. De geschiedenis is erg interessant, samengevat: iedereen heeft hier met iedereen gevochten, het arme volk is regelmatig uitgemoord en voor oorlogsmisdadigers als Napoleon zijn standbeelden opgericht. Men noemt dit cultuur!

Doorkijkje

Klimmen

Morgen gaat de reis weer verder, dit keer staat er een vrij lange reis naar het zuid-oosten van het eiland op het programma.

Oh ja, nog even een kleine anekdote. Dries, een medereiziger en ik, hadden tijdens het bezoek aan de Citadel een visioen. In dit visioen zagen we glazen met gelig vocht en wit schuim er op. Met nog een paar reisgenoten besloten in een soort terrasbar aan de zeekade een biertje te drinken. We werden verwelkomd of liever gezegd aangevallen door een blonde trut met lange blote benen. Het ging erom of we nog wilden eten of alleen maar drinken, ze zag ons eigenlijk liever meteen weer gaan. Omdat Floortje even aan die lange blote benen snuffelde werden Floor en ik naar de buitenkant van het terras verwezen, zeg maar aan de stoepzijde. De stemming werd er niet beter op toen ze de menukaarten neer kwakte en zonder wat te zeggen wegliep en niet meer terugkwam om de bestelling op te nemen. Ik was al onderweg naar een ander terras, maar m‘n groepsgenoten maanden me tot kalmte. Eén ding was duidelijk, langbeen en ik zouden geen vriendjes meer worden. Maar goed, de biertjes, het zijn er twee geworden, waren lekker en.... een DJ draaide super goede muziek, van Amy W. en zo.

Het afrekenen verliep zoals te verwachten was redelijk complex, we waren met 3 stellen en wilden afzondelijk afrekenen. En zoals ook te verwachten was, was er voor langbeen geen fooi. Dit maakte haar niet vrolijker.

Toen dacht ik: trut ik pak jou nog! (nee nee niet zo). Ik ben na het afrekenen nog even terug gegaan naar de DJ en heb hem een fooi gegeven en verteld dat we erg genoten hadden van zijn muziek. De jongen was blij verrast met een smile van oor tot oor. Hoe Frau langbeen gekeken heeft, kon ik zelf jammer genoeg niet zien, maar Marijke en m‘n reisgenoten omschreven het met als blikken konden doden......had ik dit stukje niet meer kunnen schrijven.

Barterras Calvi

Aankomst op Corsica, de eerste camping op Cap Corse

Maandagavond hadden we onze eerste groepsbijeenkomst. Hier kon ik tijdens de voorstellingsronde meedelen: „toen ik vanmorgen wakker werd, was ik 65 geworden“. Reden genoeg om de toch al gezellige bijeenkomst op te vrolijken met hapje en een drankje.

Eén van de groepsgenoten maakte het onderstaande plaatje:

Dinsdagmorgen om 5.30 uur was het dan zo ver, we „mochten weg“ van de italiaanse massacamping.

Wel een beetje vroeg, maar de Ferry zou om 8.00 uur vertrekken, dus moesten we om 7.00 in de haven aanwezig zijn. Alle voertuigen, campers, vrachtwagens, gewone auto‘s, busjes en auto‘s met caravans, stonden zo rond 7.00 uur keurig in een volledig willekeurige „orde“ opgesteld op de parkeerplaats voor de boot. Maar omdat op de boot de opstelling toch wel belangrijk was, selecteerden de boys van de ferrymaatschappij de voertuigen één voor één uit de voertuigsoep. Beetje naar voren, beetje naar achteren, „jij moet er tussen uit, en nu jij etc. etc.

De boot vertrok dus om... 9.10 uur.

De overtocht was in één woord prachtig! Schitterend weer, ruimte om te wandelen, ruimte om te zitten, zwembad, barren en heerlijk eten.

Oh ja, het sensatieverhaal over muilkorven voor Floortjes en andere honden bleek absolute flauwekul. Er waren vele, vele honden aan boord en niet één met een muilkorf. In de voorschriften voor honden aan boord bleek te staan dat baasjes honden ten alle tijden onder controle moesten hebben en dat excited dogs een muilkorf moesten dragen, whatever.....

Zoals te verwachten was verliep de ontscheping ook redelijk chaotisch, het omkeren van auto‘s met caravans op zo‘n schip is niet eenvoudig. Maar hier toonden de Italianen toch hun vakmanschap en zelfs stuurmanskunsten.

Na de ontscheping reden we naar de eerste Corsicacamping op Cap Corse, slechts 20 km ten noorden van Bastia, maar wel een uur rijden. Smalle wegen, veel bochten en tientallen „ralantiseurs“ maakten een hoger gemiddelde onmogelijk, van ons althans, Corsicanen en Fransen kunnen natuurlijk véééél sneller.

Camping La Pietra is een echte droomcamping. Alles is top! De plaatsen open of gesloten, sanitair, zwembad, restaurant, terras met gratis Wifi enz.

http://www.la-pietra.com

Woensdag maakten we een rondrit over het schiereiland Cap Corse. Een prachtige rit met vele mooie uitzichten over de zo verschillende kusten aan de oost- en westzijde van de Cap. Het rijden over deze rondweg was behoorlijk heftig. Smalle tot zeer smalle wegen, het passeren van tegenliggers was regelmatig een avontuur op zich. Toch reden hier ook bussen.

Vandaag gaan we Bastia bezoeken, iets cultureels moeten we toch ook doen nietwaar.