Dat beloofde bezoek aan Bastia beperkte zich tot een bezoek aan de Super-U, het weer was namelijk in korte tijd omgeslagen. Stormwinden, onweer, stortbuien en een wolkenhemel die we nog maar zelden gezien hadden, dus: Bastia, we komen wel een ander keertje terug om cultureel te doen.

Vrijdag pakten we ons boeltje weer op, nu met bestemming Calvi aan de noordwest zijde van het eiland. We vertrokken als laatste, we hadden ons aangemeld als „bezemwagen“. De geplande route van 130 km bestond voor ca. 60 km uit een zeer bochtige weg over een 800 meter hoge col. Min of meer per ongeluk besloten we, onder het mom van „die weg zullen ze wel niet bedoeld hebben“, om nog een stukje verder te rijden. We reden misschien 10 km om, over een bijzonder mooie royale weg en bereikten Calvi ruim een uur eerder dan gepland was. Van de bezemwagenfunctie was niet veel meer over gebleven, verscheidene equipes kwamen namelijk na ons aan. Terecht was de reisleiding hierover een beetje pissed off.

De camping is van hetzelfde type als die in Italië, groot, met veel verhuurhuisjes en bungalows. Dit keer gelegen aan een drukke weg. De camping schijnt 4 sterren te hebben, ik denk ééntje voor stromend water, ééntje voor de aanwezigheid van toiletten, ééntje voor een truttig zwembadje en ééntje voor een veel te duur restaurant. De vijfde ster ontbreekt denk ik omdat er geen pleepapier is. Maar... de zon maakt veel goed, zie ons maar eens zitten.......

Wij op camping Pinède.

Briefing voor het bezoek aan de Citadel van Calvi

Het stadje Calvi is leuk en mooi, maar wel heel erg touristisch. We bezochten en beklommen de Citadel. De geschiedenis is erg interessant, samengevat: iedereen heeft hier met iedereen gevochten, het arme volk is regelmatig uitgemoord en voor oorlogsmisdadigers als Napoleon zijn standbeelden opgericht. Men noemt dit cultuur!

Doorkijkje

Klimmen

Morgen gaat de reis weer verder, dit keer staat er een vrij lange reis naar het zuid-oosten van het eiland op het programma.

Oh ja, nog even een kleine anekdote. Dries, een medereiziger en ik, hadden tijdens het bezoek aan de Citadel een visioen. In dit visioen zagen we glazen met gelig vocht en wit schuim er op. Met nog een paar reisgenoten besloten in een soort terrasbar aan de zeekade een biertje te drinken. We werden verwelkomd of liever gezegd aangevallen door een blonde trut met lange blote benen. Het ging erom of we nog wilden eten of alleen maar drinken, ze zag ons eigenlijk liever meteen weer gaan. Omdat Floortje even aan die lange blote benen snuffelde werden Floor en ik naar de buitenkant van het terras verwezen, zeg maar aan de stoepzijde. De stemming werd er niet beter op toen ze de menukaarten neer kwakte en zonder wat te zeggen wegliep en niet meer terugkwam om de bestelling op te nemen. Ik was al onderweg naar een ander terras, maar m‘n groepsgenoten maanden me tot kalmte. Eén ding was duidelijk, langbeen en ik zouden geen vriendjes meer worden. Maar goed, de biertjes, het zijn er twee geworden, waren lekker en.... een DJ draaide super goede muziek, van Amy W. en zo.

Het afrekenen verliep zoals te verwachten was redelijk complex, we waren met 3 stellen en wilden afzondelijk afrekenen. En zoals ook te verwachten was, was er voor langbeen geen fooi. Dit maakte haar niet vrolijker.

Toen dacht ik: trut ik pak jou nog! (nee nee niet zo). Ik ben na het afrekenen nog even terug gegaan naar de DJ en heb hem een fooi gegeven en verteld dat we erg genoten hadden van zijn muziek. De jongen was blij verrast met een smile van oor tot oor. Hoe Frau langbeen gekeken heeft, kon ik zelf jammer genoeg niet zien, maar Marijke en m‘n reisgenoten omschreven het met als blikken konden doden......had ik dit stukje niet meer kunnen schrijven.

Barterras Calvi