De foto‘s stonden al op het blog, alleen het verhaaltje erbij ontbrak nog.

Op onze laatste Corsicadag zijn we samen de bergen in gereden. De schitterende route voerde langs een stuwmeer waarvan het meeste water al in elektriciteit was omgezet. Onze Floor haalde er 4 zwarte voetjes.

We kwamen uit in het bergdorpje Ghisoni, waar we wederom aan een uitnodigend drukpunt niet voorbij kwamen. We genoten van de heerlijke lunch op de stoep (vast onderdeel van een drukpunt), maar vooral ook van de gezellige bediening van de gehele restaurantfamilie.

Op de terugweg had ik, zittend aan de afgrondzijde, volledig vertrouwen in Marijke, die de Outi feilloos langs de rotsen stuurde. De rosétjes hielpen hierbij natuurlijk wel (voor het vertrouwen, niet voor het rijden!)

Waren we al verrast door vrijlopende koeien en geiten, tijdens deze rit kwamen daar nog varkens bij. (nee Barbara, Obelix hebben we niet gezien)

Voor de inscheping werden we dit keer perfect op de parkeerplaatsen opgesteld, zoals het hoort soort bij soort. Hier waren duidelijk de Fransen aan het werk. Op de boot probeerde de italiaanse bemanning door veel gebaar en geschreeuw met succes nog wat chaos te stichten, met als gevolg kapotte bumpers en beschadige caravankonten. Alleen als je je niet laat opjutten houd je de boel heel (wij dus ook, dit keer)

Terug op de inmiddels leeggelopen Camping Italia in Viareggio werden we heel lief opgewacht door het campingpersoneel en genoten we nog van een afscheidsdiner, waar de hondjes gewoon bij mochten zijn. De 2 honden-niet-liefhebbers zaten op ruime afstand, hadden dus geen „last“ van onze 4voeters.

De 3-etappen terugreis verliep weinig spectaculair. Tot onze verbazing zijn de Gotthardtunnels tolvrij, terwijl het passeren van de Mont Blanc tunnel 51 Euro‘s kostte.

We stopten in Horw bij Luzern op een mooie saaie camping. Vrijdag slaagden we erin om Lahnstein bij Koblenz te bereiken, ondanks de vele Baustellen met bijbehorende files op de wederom zeer bekende A5. We hadden gehoopt dat dit veel-jaren project eindelijk klaar zou zijn. Was dus niet zo.

De zeer grote camping in Lahnstein was bijna volbezet met o.a. veel Nederlanders, dus waren we zaterdagmorgen al weer vroeg op pad Richtung Hause.

Daar kwamen we tegen 2 uur aan. Onze lieve buren, die erg goed op het huis, de planten en het gazon gepast hadden, hadden een welkomstbloemetje en biertje neergezet.

Zo beëindigden we onze mooie Corsica vakantiereis.

Beste reismee volgers, leuk dat jullie ons gevolgd zijn en heel hartelijk dank voor alle reacties. Het was erg leuk om dit reislog te maken, wij hopen dan ook de we navolgers krijgen en reisverhalen van jullie kunnen vervolgen. Omdat het onderweg niet zo eenvoudig was om op de reacties te reageren, zal ik dit alsnog doen in een aparte bijdrage.